sugat...

hindi ko akalain noon na mahuhulog ang loob ko sa isang kaibigan.. isang kaibigan na nasa tabi ko parati kapag umiiyak ako.. isang kaibigan na nakilala ko nung ako ay nasa college pa. isang kaibigan na tumulong sa akin na makalimot.. nag sama kami sa isang dorm at doon nabuo ang relasyon namin. naging masaya kami ng mga panahon na iyon. sabay kami pumapasok sa review namin at sabay din kami umuuwi. nagtutulungan kami sa pagrereview. she became my teddy bear, my pillow and my blanket that time. i am so happy that time coz i had found someone who completes me. she was there all along. she was the only one who was there for me. pero habang lumilipas ang panahon, both of us changed. our relationship changed. i admit that i hurt her and she hurt me too. she nagged me, and i nagged her too. i lied to her, she lied to me. she became cold to me, i became cold to her. hanggang umabot na kami sa matinding pag aaway. nawala ang understanding namin sa isa't isa. kung ano ano na ang mga pangyayaring hindi ko nagustuhan at hindi rin niya nagustuhan. hanggang sa umabot na ipag palit niya ako sa iba. all this time i thought she love me that is why i kept fighting for her. hanggang sa umabot ang pag kakataon na gusto ko nang magpakamatay para hindi ko lang maramdaman ang sakit. nadurog ang puso ko sa nalaman ko ngayon (february 27,2009 12:30am), naisip ko ulit magpakamatay dahil sa sobrang sakit. bumagsak ang mundo ko sa nalaman ko.. hindi ko na alam ang gagawin.. And i prayed, "Lord tulungan mo ako. tulungan mo akong palayain na siya sa puso ko. at palayain na din ang sarili ko upang makalimot". i cried and cried on my bed at nag isip kung ano nga ba ang dapat ko gawin.. and i realized something a moment ago, i will move on.. magpapakalayo ako. malayo sayo mahal ko upang matupad na ang kagustuhan mong palayain na kita at magawa mo na ang mga gusto mo.. pasensiya ka na kung naging nagger ako sayo at naging pabigat. at lalong lalo na patawad dahil sinakal kita. dadating din ang panahon na parehas tayong mauunawaan ang mga bagay bagay na ito, kung bakit nangyari ang mga ito.. salamat na rin sa bulaklak at sa dinner na inihanda mo noong valentine's day. sobrang saya ko noong araw na iyon at balak ko sanang palitan yon sa ating anniversary. tama ka sa isinulat mo sa calendar ko sa date na april 2 "tayo pa ba nito? we'll see.." hindi man tayo umabot ng dalawang taon at hnd man tayo umabot ng pagkatagal tagal o forever hanggang kamatayan, masaya na rin ako dahil binigyan pa rin tayo ng pagkakataon ni Lord na magkasama kahit sa sandaling panahon lamang. hayaan mo hindi ko na sasaktan ang sarili ko at matututuhan ko ring kalimutan ang mapait na nangyari sa relasyon natin.. naaalala mo ba ang hinula sayo, baliktad ata.. kaya wag ka na magpapaniwala sa hula. natuto na rin ako, hinding hindi na ako maniniwala sa hula, kakalimutan ko na ang hinula sa akin noong student pa ko na nasa malapit lang ang taong mapapangasawa ko at itong taong ito ay nakatira sa malayong lugar pero nasa tabi ko lang ito.. dahil sa pagkakaalam ko ay ikaw ang tinutukoy ng matandang babae na nanghula sa akin na nakatabi ko lang sa isang jeep.. bakit niya ako hinulaan kahit hindi kami magkakilala?.. after this parting i hope we both became happy. sana maging masaya ka sa naging decision mo.. i hope someday, after several years, magkita pa tayo at maging magkaibigan.. i'll never forget the love you had given me. you will always remain in my heart.. paalam na mahal ko!! paalam sherryl!